< terug
soms
soms loop ik verloren in mijn bestaan
dan zou ik vleugels willen
de kloof overbruggen tussen jou en mij
een stroom van pure liefde
stroomt dwars door die eindeloze ravijn
de jaren gaan snel
de liefde stroom vloeit terug naar de bron
naar die grote oceaan zonder beging zondeR einde
mijn pad van rozen aan de rivier van geluk liefde wijsheid
ligt verlaten wie verloor de weg
geduldig wacht ik aan de kloof
tot het engelenvuur in mijn hart en ziel
bergen smelten laat
zachtjes klinkt viool gestreel
iedere avond bij het rood van de ondergaande zon
zo morgenstond de aarde zoent
en alles opnieuw ontwaken laat
een nieuwe liefde
opnieuw en opnieuw..........
feedback van andere lezers- alie_jankind
ik zluit aan bij ivo...
groet CHRIS: danku wel - Kat
Werkelijk schitterend het beeld wat je spiegelt! CHRIS: toff x dank je wel - martine
prachtig dicht CHRIS: dank u wel - Wee
Beeldschoon poemetje, Chris! CHRIS: moet kunnen he - julien_maleur
een verloren liefde; een nieuw verlangen. Mooi weergegeven.
gr JM CHRIS: euhh alles is liefde
ja toch - ivo
emotie spat van het scherm CHRIS: eerlijk zijn met je zelf en dan nog is er die kleine waarheid weet je wel
in dat puntje van je hart daty je met niemand deeld - Danvoieanne
Graag gelezen Chris, Mooi beeld zet je hier neer.
Vriendelijke groet, @nne CHRIS: mercieeekesss
|