naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Een gepolijst verleden

door elze

ik wil niet horen hoe het
sterft hoe het lijdt of schreeuwt
wanneer het been
van een klavier zich snijdt in een te diepe wond

want hoe glansrijk de dichter zich ontdoet
van door het leven getekend en gekregen moed
scheurt mijn ziel het laatste album die nog zacht
spreekt van hoe goed het was en slaat mijn hart
met ingetogen pas en overschrijdt dit leven
met te talrijke momenten

of mijn ziel de aarde zal dragen zal ik
nooit weten, want mijn aard bedrijft in stoffige
wijnkelders de liefde waar het zoet mijn bestaan laat
kleven aan de hals met het verzoek
het oud zeer slechts te herinneren
als een gepolijst verleden

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  Mooi, graag gelezen...
• ivo
  knap hoor
• alie_jankind
  mooi en intens vers
  graag gelezen
  
  groet
• Wee
  Super mooi, en wat een prachtig laatste vers!
  x
• Hoeselaar
  Vooral het laatste , tof
  
  Willy
• killea
  super beautiful poem Elze
  xx
  j