< terug
Lentepijn
ze zou een tijdje
uit de running zijn
vertelde ze
terwijl de laatste dikke jas
naar lente geurde
klaar voor nieuwe wintertijd
zag ze hoe het nieuwe seizoen
haar mooiste jurk aantrok
in bloesemprint geweven
en eerste tulpen
schalks als jonge minnaars
reeds de zomer tegemoet keken
ze zou even rusten gaan
om druk en pijn te vergeten
die haar kwelden
als monsters uit het verleden
die ieder jaar tussen bloemen
en eerste vogelkreten
grijze strepen trokken
ongenadig schril en lang
alleen de herfst was niet bang
© 2011 Monique Verplancke
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Het onbekende, het nieuwe draagt angstvallig gevoelens in zich die nog de winter in zich klampen
Willy VUURKRACHT: Mooie interpretatie Hoeselaar!
Dank je wel voor je reactie! - killea
very moving poem Monique
xx
j VUURKRACHT: Dank je wel Killea voor je trouwe lezen en reageren!
x - ivo
wat een emotie in lijnen getrokken VUURKRACHT: Ja Ivo...
Bedankt dat je langskwam en je indruk naliet! - Danvoieanne
Mooi VUURKRACHT: Dank je wel Anne voor je reactie! - Wee
Mooi, donker gedicht.
Herkenbaar, die monsters :(
Graag gelezen weer, Monique.
x VUURKRACHT: Dank je wel Wee, dat je kwam, las en je indruk naliet!
x - martine
sterk emtioneel dicht Monique
heel graag gelezen VUURKRACHT: Dank je wel Martine voor het lezen en je reactie! - alie_jankind
mysterieus mooi!!
groet VUURKRACHT: Van harte dank voor je reactie Alie!
Groetjes!
|