|
< terug
Beweging
het open gevoel, een dikke klodder,
bruin als modder, druipt zich een weg
naar buiten beweegt zielendrab
mij te uiten, jaagt mijn angst
aan moet ik verder steeds verder
gaan mijn dichte jungle-onbewuste
in of terugdeinzen voor lianen
glad van tranen slingerend tussen
gevoelige lussen die als slangen
emotieloos hangen in de hoogte
wachtend maar smachtend
natuurlijk weet ik het want ach
ik weet het niet meer gooi dus
maar open het psychisch riool
zuig op maak schoon maar besef
dat de vervuiling diepgaats blijkt
maar niet van wijken weten is
wezenlijk terugtrekken sluipen
om het gevaar heen naar een kust
waar lust en rust elkaar omarmen
waarom jaag ik me wanhopig
dieper mijzelf in een mijngangen-
stelsel zo duister als een stad zonder
stroom is het schroom of pure angst
duurt verstoppen in het duister het
langst wachtend op dat ene moment
dat zielendrab erupteert en ik niet
slikken of stikken lijkt het parool
tussen laat mij maar weeën houden
en opnieuw worden geboren
te kiezen valt er veel dus eigenlijk niets
feedback van andere lezers- jan
blijven bewegen Jakob!
grtzz
JakobRo: doe ik - Danvoieanne
Blijf de moed houden Jacob...
JakobRo: dat zeker - killea
walking in the darkness of your words is a journey well known, super poem Jakob
xx
j
JakobRo: thnx J
x - Wee
Prachtig de wanhoop verwoord.
x
JakobRo: dank je zeer - alie_jankind
ik probeer tussen de regels te lezen...
hoe opgejaagd kun je je voelen, mooi verwoord
houdt moed....
lieve groet
JakobRo: houdt moed.... doet goed - ivo
knap geschreven
JakobRo: dank je
|
