|
< terug
Ik aarzel in het verdergaan
Door het beekje van vergeten
sijpelt lieflijk tussen het groen
parelvondsten oude tijden
van het telkens overdoen
zweven varens in het frisse
stenen nimmer meer verlegd
zal de stroom niet anders worden
oude rechten toegezegd
brengt het leven aan het stille
waar slechts oude bomen staan
twijgt nog een enkele onschuld
bij een eik vandaan
is stilte soms zo breekbaar
dat als een takje kraakt
ik aarzel in het verdergaan
dit bos is niet voor mij gemaakt
feedback van andere lezers- Dora
Mooi deze Poes...
we worden ouder en soms ook
schrikachtiger, voorzichtiger
door de wol geverfdiger...
Stilte wordt ook steeds veelzeggender, vind je niet?
Kat : Je slaat de spijker op zijn kop lieve Dora! xxx - ivo
fragiel uitgesneden en schitterend tentoongesteld - het gevoel als een pluimpje zo zacht en teder en ook wel hard weergegeven
Kat : Dank je wel voor het compliment! - VUURKRACHT
Schitterende poëzie;
heel graag gelezen!
Groetjes!
Kat : Dank je wel voor de waardering van mijn schrijven! - teevee
Tijdig stoppen is wel nodig
want je kraakt al gauw een tak
als 't kontje dan het mos raakt
ben je meer op jouw gemak
Kat : Zou je denken hahaha! - Danvoieanne
Heel mooi
Kat : Dank je voor even langs komen lezen! - Wee
De tijd, hij doodt en leeft, hij neemt en geeft.
Wondermooi gedicht, Kat.
x
Kat : Dank je wel Fijn weekend!
|
