naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

de maan

door dorus

de maan heeft alle sterren weg geblauwd
en aan de kim fakkelt de haven vuurge lijnen
ver achter d'horizon razen haastige treinen
de dag is om en niemand die erom rouwt

je hebt je kleed voorzichtig los geknoopt
en laat het langzaam langs je lichaam glijden
maar zelfs die naaktheid kan me niet verblijden
het leven heeft ons samenzijn verdooft

ik zie alleen de maan en de fakkels van de haven
ik weet mijn stad die moe is en niet rusten wil
je ligt naast mij en raakt me aan, je hand is kil
we kunnen elkaars begeerte niet meer laven

dorus

feedback van andere lezers

• ivo
  soms is de dood er al nog voor het leven is gegaan ..
  dorus: dank u
• Danvoieanne
  Het leven...
  dorus: dank u
• Dora
  Ach hoe verdrietig triestig, maar mooi in woorden gevangen.
  Wat een verlangen kan de mens soms in onmacht bevangen
  dorus: dank u
• Wee
  Een práchtig gedicht.
  Je hebt het trieste en moedeloze rakend verwoord.
  x
  
  dorus: dank u
• alie_jankind
  mooie metaforen zet je neer
  
  groet
  dorus: dank u
• killea
  beautiful sad poem Dorus
  xx
  j
  dorus: dank u
• hettie35
  Mooi neergezet, het wegglijden van elkaar.
  Groetjes Hettie
  dorus: dank u