< terug
Angst
Angst,
hooghartig wezen,
je hart is koud,
je lijf is ijzig kil.
Dwazen
dwing je
te verrijken
met doornige sieraden,
de tronen van je
bodemloos verlangen.
Hun lot is doods,
eenzaam,
stil.
Dwaal dus
roekelozen,
als zilv'ren meeuwen
dit krachtige rijk
van loze macht.
Laat bloeien
haar dorre lippen,
verzeng haar ijle
trotse hart.
Maar gedenk dat
zij je laat verwijlen
in 't diepste minne
van haar nacht,
om te roven
de levensbronnen
die sieren
de echtheid
van je lach.
Laat vrij haar
bandeloze rijen,
verlos je uit haar vacht,
ga zoeken de wijsheid
van je leven,
dan pas zal ook jij proeven
de kracht
verborgen in je
Angst.
feedback van andere lezers- ivo
een speciaal gedicht .. het springt bij mij niet over, maar het spreekt wel nachtdwaas: en toch kennen wij het allemaal
thanks Ivo - Danvoieanne
Die angst.... nachtdwaas: danke "D" - hettie35
Heel sterk geschreven, doet mij denken aan lover boys.
Groetjes Hettie nachtdwaas: Sorry Hettie, kan je mij ook vertellen wie/wat lover boys is
danke voor je reactie - alie_jankind
ik proef pijn door dit vers heen
groet nachtdwaas: pijn, genot, vreugde, verdriet, waar ligt de grens?
thanks - Mistaker
Net als Hettie kreeg ik ook een loverboy-associatie (pooier die meisjes via verleidingstactieken inpalmt om hen op den duur in de prostitutie of in (andere) illegale activiteiten uit te buiten. Ook bekend als pooierboy).
Groet,
Greta nachtdwaas: thanks voor de verduidelijking Mistaker
|