< terug
Ouderdomsjeugd
Voor de ogen van een geouderd man
dansen de immer jeugdige kinderen
op de golven van hun levensliederen
de zorgeloze rondedans van hun
nog steeds ongeboren angsten.
Traag vloeit voorbij de tijd als
in een ondoordringbaar waas aan
de bevroren handen van zijn geest.
Vervuld van weemoed om wat nog
komen kan druppelt de reine zuiverheid
van zijn hartslach door zijn machteloos
zoekende vingers.
Dan dringt de liefde van de broze Elf,
in speelse oevermoed geboren,
beangstigd door de blinde vleugels
van toen, het barre schild van zijn
eeuwig vermoeide droefheid.
In mateloze vreugde barsten de
verdorde omhulsels van zijn hart,
worden moeiteloos ontdekt de nieuwe,
lavende bronnen van levenskracht,
staat hij vrij van kille dwang en
stuift in dwaze overmoed naar de
nog bleke hoopvolle levensschijn.
Doch weer verdonkeren onbegrepen
geesteswinden de dageraad van zijn
angstig hart en breekt eens te meer
de hersponnen levensdraad,
wijkt de vreugde van zijn smalle pad,
herrijst de blinde dwang van zijn
eeuwig lot, hem ketenend aan een
geleefd verleden dat niet het zijne was.
Waar hij bestond, waar hij … was.
Misschien is de kracht van één
lichtende Elf sterker dan de angst
die ook haar hart omsluit, en smeedt
zij toch hun levensband op de golven
van een zorgeloze rondedans.
feedback van andere lezers- Dora
Angst is een slechte raadgever, maar
als je er helemaal niet op let
ligt de duivel in een je bed. nachtdwaas: danke Dora - Hoeselaar
Tja, dat is me wat met die elfen, als ze met twaalven zijn is het sprookje uit.
Een beetje lang!
Willy nachtdwaas: de een schildert met weinig kleuren, de ander houdt van een bonte mengeling, zo ik ook
thanks Willy - ivo
mooi geschreven ... nachtdwaas: danke Ivo - Danvoieanne
Mooi nachtdwaas: thanks - killea
eem zorglose rondedans sounds great nachtdwas
xx
j nachtdwaas: thanks Killea
|