|
< terug
Geestespijn
Lege wezens,
onbenullig in hun
geesteloos bestaan,
verbannen achteloos de
immerdurende gedachten.
Begrijpen niet
de kwellende angsten
verborgen in steeds
weerkerende droombeelden.
Weigeren te erkennen
de verlammende macht
van aansluipende smarten.
Verlaten
in een wrokkige wereld
treurt eindeloos
de verworpen ziel,
zich diep spiegelend
in gemartelde ogen,
wijst aan de lokkende weg
voorbij het kruispunt van
de eeuwige duisternis,
daar immers strekt uit
het tijdloze pad,
deemsterend verlicht door
vaaggebonden herinneringen.
Eenzamen verstijven er
in hun desolate lot,
verdringen er
de deinende warmte,
aantrekkingspool van hun
verloren gewaande ikzijn.
Toch schuilt er ook
de immense kracht,
hoopvolle bron van
onbekende lotsgebondenen.
Als een doornloze roos, in
de vaalwitte scheppingen
van een bedroefde geest,
zingen er de
wispelturige winden
het toonloze lied der stilte,
aanvaarden vluchtende
schijnwerelden er het
gefluister van hun
schichtige demonen.
Wanneer de
onbezonnen morgen
speels strooit zijn
geurige bloesems
over het land van
verwaarloosde wijngaarden,
omklemt er het tranende hart,
in dwaze overmoed, zijn
broosreikende verwachtingen.
Gaat onbevreesd de ijle weg,
roekeloos zoekend naar de
zuchtende vrucht,
verborgen in de
stervende pracht van
de nieuwgeboren dag.
Daar vult hij,
argeloos als een spelend kind,
de bodemloze beker van zijn
lavend leed.
Hunkerend.
Onverzadigbaar.
Gevangene van een
vurige ring.
feedback van andere lezers- CHRIS
drink even geesten nat t'helpt
nachtdwaas: thanks
grtjs Paul - Danvoieanne
Graag gelezen.
nachtdwaas: danke Ann
|
