naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Tijdbrand

door JakobRo

Je ogen strompelen nog
afgetakeld moe in het hart
was nog zon op komst maar
hersenen lagen reeds voor
dood in de pan

zag je me niet of zocht je
verblind een roodwitte stok
om me te slaan de hond
in je buurt met trouw
in zijn ogen?

Overdonderende blik
op oneindig genageld
schop je mij verwarring in
volstrekte willekeur in
verchroomde duisternis

ontsteek ik in flitswoede
daverende ruziescène
of buig ik voor je eerlijk
haperend hanteren van
mijn ongelijk?

Zie ik hier wijsheid wenken
geklemd zonder verklaring
de vergevingsgezindheid
grijnzend langs de schedel als
waanzinnig?

Weet jij het? Weet ik het?
Per seconde nadert onze dood.

feedback van andere lezers

• killea
  super poem Jakob
  xx
  j
• Danvoieanne
  Graag gelezen...
• Aramis
  heeft iets macaber Baudelaire-achtig ...