|
< terug
Zijn boze oog trekt zee voorbij
Mijn ogen kruisen wind in vlagen
blijven rusten in beschutte hoek
woest geselt hij in ongenade
het land als in een vloek
zijn boze oog trekt zee voorbij
de zoutgematte ramen trillen
hij rookt zijn kracht is ongekend
doet schepen uit het water tillen
hij loeit en slaat trekt wolken leeg
laat fietser met gebogen rug
die moedig aan zijn tocht begon
de weg herhalen heen en terug
hij slaat de tijd uit zomerlijven
zijn toegenomen stormvermogen
ontworteld boom en het bestaan
en mens moet het gedogen
feedback van andere lezers- Wee
Catalpa op het pleintje hier
spleet hij zo de stam in twee
d'ene kruinenhelft bleef fier,
d'ander stortte naar benee.
(En ze staan hier zó beschut ...)
Kat : Ach, zo jammer. De wind is gretig als hij prooi ziet! Dank je wel! - VUURKRACHT
Als een stormwind
meegezwaaid doorheen de verzen
herken ik als kustbewoner
jouw loeiende verzen.
Kat : Ons kent ons aan de kust, toch? - teevee
De wind kan ook een vriend zijn
hij doet de molens draaien
en als je uitgelaten doet
laat dan de boel maar waaien
Kat : Dat is zeker waar, en ik ben meer wind gewend dan de doorsnee mens denk ik wonend aan zee! Dank weer! - Danvoieanne
Ja de wind, steeds weer...
Kat : Zonder is ook saai! - Dora
Het is de wind, mijn kind,
die onze gedachten door elkaar doet stormen in grillige vormen terwijl de eenzame fietser enkel denkt aan evenwicht...
Kat : Ach laat maar waaien! xxx
|
