naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Buiten is steevast oneindig

door Kat

Hoe bont de bloemen daar
naam trachten te geven
het laatste zand van hand tot hand
valt tussen traan en medeleven

ergens slaat een engel barmhartig
de vleugels om het versteende kind
droomvlucht een troostbegrip voor later
als gemis een plaatsje vindt

men loopt de paden
die altijd onbetreden ogen
alsof aardse tijd niet slijt
in het park van mededogen

nergens hoewel genoemd
vallen sterren op het veld
buiten is steevast oneindig
zolang men niet de jaren telt

feedback van andere lezers

• alie_jankind
  mooi magisch vers....
  
  groet
  Kat : Dank je Alie wens je een zonnige dag!
• teevee
  Sterren vallen op het veld
  al of niet onecht geteld
  tranen stromen weer met beken
  en de werld heeft gekeken
  Kat : Helaas ja helaas!
• Wee
  Mooi en droevig gedicht.
  (Tweede strofe, vindT?)
  Kat : Ja... Dank je wel!
• Danvoieanne
  Mooi
  Kat : Fijn dat je weer even langskwam!
• Dora
  Wat een magnifieke zin:
  het laatste zand van hand tot hand valt tussen traan en medeleven. (Poeske , zondag vakantie... de paden betreden die ogenschijnlijk ongerept lijken.... dus tot over een week of twee...)
  Kat : Dank dank en nogeen dank! Lieve Dora ik wens je zoveel moois op onbetreden paden en de mooie gevoelens die daarbij horen. Ga en geniet met een kus van mij!