naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Wanhoop

door nachtdwaas

Doorheen het lijden van
dwaasverbroken geloften,
grondvesten van een
twijfelend afscheid,
lachen kinderogen,
uitdagend,
spottend,
onbevreesd voor
de angstige waarheid,
verborgen in
de nog zwijgende toekomst.
Zij voelen aan,
drijvend op
grenzeloze gedachtegolven,
hoe onbezonnen opgesmukt zijn
de overbodig benoemde
wensdromen.

In de stilte na het heengaan,
pijnvolle splinter in
het tijdloze wonderwoud,
herrijst
de eeuwigbloeiende smart,
zijn wortels diep verborgen,
zoekend in mateloos verlangen
naar de weergalm van het
verloren gewaande verleden.

Afgunstig tarten
gedachteloze windgeesten,
gezellen van nog
dwazere gevoelsdaden,
ver over de in vergetelheid
uitdeinende tijdskloof,
het verlossende spiegelbeeld
der eenzaamheid.

Rusteloze wensen
dwalen als verstotene,
zoekend ontdekken zij
de weifelende paden,
verbreken schroomloos
de bedwelmende wanden
van hun zelfgebouwde cellen,
verlossen de zichzelfketenende
gedachten.

Toch groeit gestaag,
gevoed dor hun giftige bron,
de zoetpijnigende
Wanhoop.

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  Ggelezen,Paul ....groetjes
  nachtdwaas: danke Ann
  grtjs Paul
• VUURKRACHT
  Eenzaamheid
  als verlossend spiegelbeeld
  in een wereld
  waar hoop
  in kinderogen
  iedere dag
  een uitdaging wordt!
  
  Bijzonder gedicht!
  nachtdwaas: Thanks Monique
  grtjs Paul