|
< terug
Harteloos
Wolken,
uitgestrekte gezellen van de wind,
begeleiden zacht deinend
de laatste golven
van een zich neervleiende dag.
Hun lome danspassen verwelkomen
de bedwelmend zwijgende nacht.
Eén na één ontluiken haar juwelen,
oplichtende ogen, schuwe spiegels
van een blinde stad.
Zonder schroom worden in haar
schaduwen de zegels verbroken
van wat medelijden smeedde
tot een hechte band.
Lotsgebonden werden zij één,
de dwalers wiens liefde
hen dreef weg van elkaar
in de armen der angst.
Machteloos kijkt hij toe.
Zij vlucht, weemoedig
glimlachend naar de liefdelozen,
zoekend langs verboden wegen
de wilde dromen van de
stervende dag.
Zij drijven haar zinloos,
hunkerend van mateloos verlangen,
door straten,
glinsterend van het gedachteloos
verspilde,
over pleinen van sterrenvocht.
Langs mensen,
steeds hartloos zoekend van
onbekend naar onbemind genot.
Als dan,
in de ongereptheid van
de prille morgen,
de wrangzoete droom zichzelf
verteert,
sta jij
naakt,
slechts gehuld in
het oplossend kleed
van de vaalwitte nevels der nacht,
voor de ziel in je ogen,
opgedroogd door liefdeloze
strelingen,
beroofd van al je koesteringen,
gevoelloos,
koud als de verwelkte stralen
van de deemsterende zon,
Nog steeds
alleen.
Zelfs het eenzame gekras van
een azende kraai klinkt als
een loflied aan je verborgen
eenzaamheid.
feedback van andere lezers- killea
Your poem has me crying, and crying for my loss, even though I did not understand it all, so wronged I feel so small.
xxx
j
nachtdwaas: Thanks J, don't feel small, eachone of us is bigger in many sences, you just have to accept it to feel it
grtjs
Paul - Wee
De zoektocht mooi verwoord in de jouw zo eigen 'wollige' stijl.
x
nachtdwaas: danke Wee
grtjs
Paul - Danvoieanne
Mooi verwoord ...
nachtdwaas: danke Anne
grtjs
Paul - Bafbrein
pleinen van sterrenvocht... super. mooi slot
x
J.
nachtdwaas: Danke J - Dora
Die laatste twee delen:
delicatessen om te strelen.
nachtdwaas: danke Dora
grtjs
Paul
|
