naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De tijd in een korenschoof

door elze

in deze marmeren wind waait
het leven telkens één klokslag
terug in tijd waar de nagalm
het restant tracht te bewaren

heel diep in mijn hand

raast het geweten, nietszeggend
is de allerlaatste strohalm van
deze opgeheven schoof

we hebben geluid, de theorie gesplitst
in woorden, maar tenslotte
verdwenen ze en kwamen
we nergens uit

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  Graag gelezen...