|
< terug
Eenzame nacht
Terwijl dwaze winden
huilend dansen langs
de purperen heuvels,
schroeiend in de zonnewende,
zingen duizenden stemmen
het lied van schitterende vleugels
die hen drijven naar de toekomst
van wat eens was hun ongeschreven lot.
Diepgroen wiegende golven
bevolken de rusteloze dromen
van de dwaler
eeuwig zoekend naar de waarheid
van zijn bestaan.
De stem van de dwaze mierenstad
zingt vaag, dwingend murmelend,
het onbekende lied
van verloren eigenheid.
Een ster
schittert duister,
in de zwarte eenzaamheid
van het heelal, haar pad,
een ongekende weg
geleid door
de onzin van de tijdloze tijd.
Een schimmig spel van lijnen
verhelderen de brakke poel
waarin ontstaat het leven
van de eenzame.
Geen licht verlicht zijn blindheid.
De dode kijkt maar ziet het niets.
Dronken van emoties
zwijgt de eenzame nacht.
feedback van andere lezers- Dora
Alle strofen zijn ook losstaand af
in prachtige taal geschilderd.
nachtdwaas: Danke Dora
fijn weekend
Paul - Danvoieanne
Heel mooi beeld ...
nachtdwaas: Danke Anne - Kat
Wauw prachtig, net zoals Dora zegt iedere strofe is al een gedicht, heel mooi!
nachtdwaas: Danke Anneke
fijn weekend
grtjs Paul - killea
magnificant nachtdwas
xx
j
nachtdwaas: thanks Killea
night
Paul - alie_jankind
mooie ietwat mystieke sfeer...
groet
nachtdwaas: is het leven dan niet pure mistiek?
danke voor je reactie
Paul
|
