naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Te laat

door Hoeselaar

Te laat

Tussen vochtig trieste nevelslierten
maar niets van zijn schoonheid mist
daar waar het nog zo jonge leven
reeds een gewelddadig einde wist.

Waardeloos onder het natte bladerdek
lag haar lichaam voor altijd besmeurd
niet meer om lief te hebben, weggesmeten
tot zelfs het kreupelhout nu in stilte treurt.

Daar ligt haar eens zo mooie glimlach
ze zal de liefde nooit bezingen
geen vogel fluit noch dier zich rept
nu eerst kan ze respect afdwingen.

feedback van andere lezers

• anjer
  prachtig mooi, zo kwetsbaar hier neergezet , zeer graag gelezen, willy grt Anjer
  Hoeselaar: weet je dat de witte anjer mijn lievelingbloem is, vroeger droeg ik die wel eens in mijn revers
  
  Willy
• teevee
  En dan de besmeurder
  niet vergeten
  want die blijft leven
  moet je weten
• Danvoieanne
  Gevoelig mooi neergezet...
  Hoeselaar: Dank je Anne
  
  Willy
• jan
  heel erg wrang gedicht
  
  grtzz
  Hoeselaar: Maar naar waarheid weergegeven, het leven kan hard zijn en dat hoef niet verbloemd te worden
  
  Willy
• greta
  Wat een lot, zo gevonden te worden.
  Wat was je inspiratiebron, een krantebericht misschien?
  Hoeselaar: Dit is een al iets ouder gedicht dat ik uit de mottendoos haalde, ja, naar aanleiding van moord die in Duitsland voor beroering zorgde.
  
  Willy