Volg ons op facebook
|
< terug
14-"Mijn Last Post" ...Elf-Elf-Elf
Babbeltje van een opa over de tijd van toen…. En nog een beetje verder….
Hoe was onze leefwereld toen als snotapen van 8 tot 12 jaar ???
------------------------------------------------------------------------------
Thema : Hoe was de leefwereld van vroeger ?
Hoe speelden onze oma en opa in de jaren 1940 en 1950 ?
En hoe was dat met mij 65 à 70 jaar terug?
Geboren in 1935 te Beveren - Rijhuisje aan Stationneke van Haasdonk.
Oorlog 40-45 Speelterrein Hof ter Saksen met veel , veel herinneringen.
1939 : (ben vier jaar) : Dame van Kasteel : Domein Meert (Hof ter Saksen)
deelt 's zondags koekjes,sinaasappelen uit aan de kinderen.
1940: (ben 5 jaar) Inval Duitsers: Die hebben hun veldkeukens in de 800 meter-
lange imposante beukendreef.
Wij zijn als snotapen vriend aan huis en kunnen zelfs een graantje meepikken
1945 : (ben tien jaar) Vooraf maken wij de aftocht van colonnes Duitsers mee, sommige op gammele fietsen
Polen, Canadezen en Amerikanen worden op Vijfstraten als overwinnaars ingehaald en bivakkeren ook met hun veldkeukens in dezelfde dreef van Meert.
Euforie onder de jeugd, en wij bedelen onze eerste witte boterhammen, kauwgum, thee, chocolade en alles wat we kunnen aftroggelen van de soldaten; oa ook een sigaret voor papa(die we dan zelf opstaken-).
Oorlog 1940-1945
1941 :Vader en broer door Duitsers opgepakt werden weggebracht naar (de fabrieken van Duisburg in)Duitsland om daar vier jaar voor de bezetter te werken.
Armoede - een levensles!
Verwarming in een oud huisje was met één kachel (Leuvense stoof).
In de kleine, koude slaapkamertjes onder het dak (met één dakvensterke)
was het des winters soms moeilijk slaap te vatten..
Nooit gehoord toen van centrale verwarming, en wat sprokkelhout was bijwijlen de enige brandstof. Soms ook afval van kolen als de locomotief zijn roosters in het stationneke van Haasdonk schudde. (Ons huizeke stond op dertig meter eraf)
Winterhulp voor de achterblijvers : moeder en drie jongens, (andere oudste broer probeert geluk in Frankrijk)
En als moeder met een paar tassen niet naar de boeren trok om wat brood , eieren of zuivel te bedelen, waren er dagen van honger.
Pretmaken!
Uren luisteren naar buren die tegen gevel van huis(jes) gezeten elkaar het nieuws vertelden.
Er was géén TV, bijna géén radio (bij ons thuis vooreerst elektriciteit in 1943).
Wij dronken aan de pomp op achterbuiten (geen mineraalwater of cola)
Wij wasten ons aan emmer met water, (uit regenwaterput)op dezelfde achterbuiten.
Wij bouwden zeepkisten(zonder remmen) en zaten buiten uren en uren te spelen, zonder controle. Niemand wist waar wij rondhingen . Niet te geloven
Veelal zaten wij rond het Kasteeldomein van Meert (bijwijlen ongeoorloofd er in)met zijn omringende grote grachten en zijn prachtige beukendreef.
(Dat Domein was zo een drie à vierhonderd meter van ons gelegen)
Op die slotgrachten hadden wij met benzine-blikken of -bussen een vlot gemaakt waar we de gracht, (soms tot 3 à 4 meter breed) overstaken
Diezelfde benzine-bussen of blikken vonden wij in de grachten, weggegooid door de geallieerden in 1945 (bij de bevrijding, als de Duitsers terugtrokken)
Ikzelf heb met een luciferke eens geprobeerd bij te lichten in de (open) benzine-
bus-sluiting…..("of er nog benzine in zat"). Een steekvlam van de achtergebleven benzine-gassen beroofde mij van wimpers en een stuk van mijn haar.
Stom, maar van geen kwaad bewust en zonder zorgen natuurlijk : (ik was 10 jaar.)
Nog een grote stommiteit: wij maakten wel eens meer wat vuurkes met sprokkelhout of andere brandbare spullen.
Wij hadden ook kogels van geallieerden en duitsers gevonden; in de grachten of langs de weg : nog intacte munitie (scherp dus).
Wij vonden er niks beters op dan deze in ons vuurke te gooien en dan een knal af te wachten?!
Wij moesten wel voor het donker terug thuis zijn.
Wij hadden schaafwonden, soms iets gebroken, of bij 't ravotten een tand verloren, maar nooit werd daar iemand voor aangeklaagd.
Behalve wij had niemand de schuld.
Wij konden goed eten, soms op het veld de raapjes of 's zomers geroosterde aardappels bij de oogst en 't vuur.
Wij hadden ook geen problemen met de gezondheid omdat wij altijd buiten speelden en actief waren.
Met zijn vieren een fles tafelbier of limonade delen zonder dat daarvan iemand ziek werd.
En ons Speelgoed?!
Wij citeren : een Hoepel (velg van een fietswiel), - Mussenschieter - Knikkers(marrebollen) - Boogschieten(mijn vader maakte die van essen-hout)
Winterpret met "kalonnekes-lopen"(lopen op ijsschotsen in de grachten) en
winterpret-met-de-ijsstoel (met "pikkers")
Fietsen (zonder helm natuurlijk) op oude rammelkarretjes (zonder banden).
Voetballen op (groenten-)blikjes allerhande.
(met klompen die wel eens sneuvelden onder het jonge gespring)
Voetbal was een spel op één doel - puur voor de pret, en ieder gelijk, zonder ruzie.
Kaatsen en bikkelen met flesdopjes -Tollen (wij noemden dat "nonnen"-
Proppenschieter : wij noemden dat "ballebuis"
Wij werden ook niet met de auto of bus naar school gebracht, alles te voet
(30 minuten enkel).
Of we reden met een gammele fiets, (in de oorlogsjaren zelfs zonder rubber banden).
Trouwens er waren bijna géén auto's achteraan de jaren veertig .
Er waren géén auto's, dus ook geen airbags, géén gordels, geen hoofdsteunen.
Wij hadden géén play-station, géén MP-3-speler, nintendo, vidéo, CD- of platenspeler. Of nog 99 TV-kanalen, computer of internet en GSM bestond toen niet!
We hadden wel (veel) kameraden.
Te voet of met de fiets, vrienden bezoeken, soms meerdere km weg, zonder bellen hun afhalen
Ja buiten …. Zonder oppasser of controle.
Leerlingen bleven wel eens een jaartje overdoen, maar moesten niet naar de psycholoog of therapeut.
Ieder kreeg zijn kans
Wij hadden vrijheid, tegenslag, successen en taken en leerden daar mee om te gaan
Men zegt wel - dat ons leven vervelend was.
Maar wij waren wel tevreden en gelukkig.
Is dat géén valse heimwee naar de "Tijd van Toen "?
Misschien wel. Waarschijnlijk niet!
Daarover even nadenken en evalueren kan onze leefwereld vandaag een tikje
verbeteren.
Ook even nadenken over hoe de eerste 10 jaar van ons leven, ...dat zelfde leven, dat ons zo ingrijpend vormde tot de persoon die we nu zijn(in ons onderbewustzijn)toen het ei (Ab Ovo)gelegd werd , van in den beginne dus.
Dagelijks merk ik... raap ik nog tics op, onbewust soms, waarvan de kiem gelegd werd in die jaren.
De rode papavers in Ieper , (vandaag dus) roepen dan weer "De Last Post" in mijn gedachten op.
En dan ga je verglijden in de mystiek. Waar ga ik verder naar toe ?
(Ben ik géén lastpost ?)
Waar ligt mijn Eigen Zelve... Waar ligt mijn "Last Post" ?
>>>>>>>>>>>>>
feedback van andere lezers- anjer
André, dit vind ik echt veel te lang om hier te plaatsen, t'is knap maar hoort bij verhalen of iets anders. grt Anjer
andremoortgat: Zeker Anjer - te lang ! (maar 't is wel een stukje van mijn genen.)
Jouw opbouwende kritiek is altijd welkom Dankjewel. - wereldwandelaar
Stevige boterham maar wel een goeie.
andremoortgat: (Wandelen is ook ons hobby)
Ptmy - Pleased too meet you !
Dank voor je feedback. - bragt
zo herkenbaar
andremoortgat: Dat is leuk - Dankjewel
|
