|
< terug
38-Moederke mijn..... (1)
(Op die vensterbank van het W.Z.C.)
------------------------------------------------------------
Op die vensterbank ging weer een bloem ter ziele....
en ik zag jouw vensterbank thuis... jaren terug
een intens feest van bloemenkleuren
'k dacht nog... wat snelt die tijd toch vlug
En hoe je honderd uit vertelde over geuren
en hoe die kleuren in elkaar overvloeiden
'k zag jouw glimlach toen
die was ook in kleuren!
en toen was alles goed.
Jij had de gave om te stralen
een gave om
zo maar... lief te zijn
zo maar zachtekes te gedijen
zo maar veel te delen
zo maar middelpunt te wezen
tussen al jouw bloemen
tussen al jouw kinderen
ook die bloem-kindjes
die klein stonden te zijn
en jouw liefde dronken
uit moeders bekertje...
Jouw lach ook
die de dag verlengde
die de zon dichter bracht
bij die kraaienpootjes
rond die zachte kijkers
'k zag jouw glimlach toen
die was ook in kleuren!
en toen was alles goed
met jou... mijn moederke mijn...
Toen naderde de breuklijn
toen naderde het kerend punt
punt en lijn
wat mocht niet zijn ?
Op jouw vensterbank nu
zag je de eerste bloem vertreuren
enkele tinten ook verkleuren
en van die vensterbank
die minder zorg kreeg
keek ik naar jou
en een tweede bloem ging weg
En moederke mijn...
kariger nu met warme woorden
dankbaar ook volgt zij onze zorg
na die lange rij der dagen
voorbije dagen, vereeuwigd
met foto's, ook van vele bloemen
het uurwerk zegt :Tempus Fugit
Haar lieve ogen zoeken steun
bij wie ze bezoekt
maar elke seconde doorleeft ze niet
En de vensterbank wordt kaler
daar gaat haar gave om te stralen
en vele kleuren, tinten schraler
alleen zorgen lukt ten leste niet
Zij gedijt op de laatste levensgolven
't wordt zachtjes, zo zachtekes
een stil...
onoverkomelijk
onomkeerbaar gebeuren
Moederke mijn...
voor mij
hier en nu
zal jij altijd mijn moederke mijn...
mijn bloeme zijn
'k zag jouw glimlach toen
die was ook in vele kleuren!
en toen was alles goed...
Toen was jij zo dicht
Aan de overkant straks
steek dan een kaarske aan
dat mijn dag verlengt en
mij de weg naar jou verlicht
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Dit is een hele hap maar wel de moeite van het lezen meer dan waard
Willy
andremoortgat: Onze jaren worden korter , maar onze jeugd wordt ook wat langer
Gelukkig maar ! - Danvoieanne
Heel gevoelig geschreven, knap.
andremoortgat: Dankjewel Anne - teevee
Eentje waar het hart
een hoog sprongetje maakt
want dit heeft mij
werkelijk diep geraakt
andremoortgat: Een moeder heeft een apart bestaan
die rib van Eva...kan je altijd van op aan...
Dankjewel voor jouw reactie - Wee
Prachtig!
x
andremoortgat: Uw FB is me welkom- Dankjewel. - bragt
mooi en warm
andremoortgat: Blij dat Bragt FB heeft gebracht
|
