< terug
LevensBestaan
Als avondvlinders,
verborgen in schuwe manestralen,
dansen het levenslicht van milde schaduwen,
de nacht weifelend zijn meridianen ontsteekt,
verlangt een hand naar de tere strelingen over
de lieflijke spiegels van de oneindige ziel.
Zorgeloos drijvend op brakke golven,
dromend in de lokkende toekomst,
verliest de rede haar losgeslagen ankers
in weidsdeinende verwachtingen.
Onverzadigbaar woekeren verlangens,
beelden van machteloze krachten.
Blauw schemerend door hun bedrieglijke vergetelheid,
begeleiden zij statisch de immerzoekende droefenis
naar verlossing uit het kerkerende hartslabyrint.
Samen gaan de tijdloze gedachten,
geketend aan het voortijlen van de dag,
over speelszwervende levensstromen,
op weg naar hun broze doel: een ongekend
verblijf, verscholen in het nieuwe van de
dagelijkse dageraad.
De eenzaamheid,
bron van rusteloos zoeken,
laat zich niet nodeloos smeken.
Diep weggedrongen in het nachtelijk schaduwrijk,
een wereld van angst en zichzelf verterende afgunst,
schittert oneindig haar bevroren geesteslicht
ver over de hunkerende schouders
van haar liefdeloze onderdanen.
Hun onbegrip is als het eindvuur van een stervende zon.
Hoe ongerijmd het rekken van hun nutteloos bestaan,
toch nog hoopvol lonkend naar het ontwakend einde
van deze koude nacht.
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Graag gelezen, Paul. nachtdwaas: danke Anne
grtjs
Paul - Wee
'Schuwe manestralen' vind ik wel heel mooi.
x nachtdwaas: Danke Wee
geniet van 2012
grtjs
Paul - CHRIS
zeer mooi nachtdwaas: Danke Chris
zeen zin-vol 2012
grtjs
Paul
|