< terug
Overpeinzing: 1
Indien men de weg bewandeld
Al struikelend over stenen en kuilen
Zelfkastijdend het ontkennen van uwer falen
Denk dan niet aan het eind is de bejubelde berg
En zo mocht die berg er zijn en u die berg beklimmen
Om het geschonden gelaat te aanschouwen
Zie het weidsgebaar zijner genagelde handen
Aarzel t u dan niet, draai u om
Zie aldaar de op u wachtende wereld
Want slechts hij die de weg heeft bewandeld
Zijn nalatigheid erkent en niet heeft verlogend
Weet de eeuwige fluwelen duisternis te betreden
Met gebogen hoofd, doch in rust en zonder angst
© Schrijver Ivan Grud
feedback van andere lezers- CHRIS
ach een mens struikeld over mols hopen
en maakt er een berg van ;;;;; - Wee
Wauw, heel mooi, Ivan. Om ernstig over te peinzen ...
(Is het niet in r. één: bewandelt, r. acht: aarzelt? In r. elf: heb je bewust 'verlogend' geschreven of is het 'verloochend'?)
x - hettie35
Graag gelezen,
groetjes Hettie - VUURKRACHT
Dit is voorwaar
een overpeinzing voor de vasten!
Pasen nadert! - jan
bewandelt of bewandelde, weidse gebaar, verloochend....
hier en daar een fout maar God zal het ons zeker en vast vergeven Ivan
grtzz - Aramis
tja, de weg ligt soms bezaaid met struikelstenen ..
ik liep trouwens ook wat blessures op over een paar d-, t- en andere foutjes.
Maar de liefde voor de poëzie heeft het direct weggezalfd ;) - Danvoieanne
Graag gelezen Ivan.
|