naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Waar de rozen bloeiden

door ive

De rozen zullen niet meer bloeien, mam
hun schoonheid werd vakkundig gecastreerd
ons mooie huis oogt zielloos en verweerd
de schommel bengelt aan gerafeld touw

Ze lieten niet eens iets heel, mam
de poel en blokhut vol jeugdherinnering
van toen ik blootsvoets dikkopjes ving
de blauwe regen bellefleurt niet meer

Het is die weemoed, dat besef, mam
want vroeger is er nu al lang niet meer
al ruik ik die zoete rozen altijd weer
en ook jou heb ik zo lief, mam

feedback van andere lezers

• joplin
  dit is pakkend
  zeer gevoelig neergelegd
  xx
  ive: Erg bedankt joplin!
• VUURKRACHT
  Wat een schitterend gedicht, Ive!
  ive: Wat een heerlijke reactie!
  Mijn oprechte dank.
• Danvoieanne
  Prachtig en gevoelig...
  ive: Heel erg bedankt!
• teevee
  Ik voel mijn oudershuis
  en zie alles voor mijn ogen
  afgebroken en verdwenen
  maar blijf toch diep bewogen
  ive: Wat een mooie reactie!
  Erg bedankt!
• jan
  melancholisch mooi!
  ive: Hartelik dank, Jan!