naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Op een zwerfkei

door nemo

Op een zwerfkei
zitten twee kabouters,
het zijn mijn ouders.
Eens waren ze groot,
nu klein en dood.

Ze prevelen zacht
uit benig verleden
en smeden smart.
Ik stap van het donker
in het heden.

Zo lang verdwenen
dat hun gezicht
mist en waan is.
Raden naar lichamen
lastig tentamen.

Raam ik hun tranen
doen oma en
opa me wenen.
Ik stap van het heden
in mijn genen.

Op een zwerfkei
twee gelouterden,
zie: mijn grootouders.
Eens waren ze dood,
nu klein doch groot.

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  Teder geschreven vol gevoel...
• andremoortgat
  Perspectief van 't leven...
  levend tussen 't heden
  en wat al lang geleden
  leefde, ook na de dood
• hettie35
  Heel erg mooi,
  groetjes Hettie
• joplin
  wie we zijn
  we komen
  we gaan
  we blijven
  bemind geëerd
  in herinnering
  xx
• Wee
  Mooi!
  x
• jan
  knap gedicht!