|
< terug
218-Bang toch…
Als jouw beeld wegvloeit
weet dan… dat ik mij warm
aan jouw bij-mij-zijn
jouw beeld
binnen jouw aura
jouw schaduw
't zijn vaarlijnen
hiertussen leef ik
beweegt mijn zijn
De tegenvonk
van 't samenzijn
bracht ons bij elkaar
dus ik bewandel, bespeel
en voel het vertrouwde pad
tussen krijtlijnen waar ik
soms bang bij stille sta
Jij …je wandelt mijn aura binnen
jij hebt 't altijd zo gedaan
bespeelt mijn ziel, mijn zinnen
ik laat jou je gang maar gaan
Jouw tedere glimlach nu
is voor mij het sein
mijn ziel gaat huilen
als jouw beeld wegvloeit
weet dan dat ik verkoel
zonder jouw bij-mij-zijn
Bang toch... blijft
mijn ego stille staan
hoelang nog lieve meid
zal jouw beeld
jouw aura
jouw schaduw
bij mij zijn
Want jij bespeelt mijn ziel,
de harp mijner zinnen
jij hebt 't altijd zo gedaan
ik laat jou je gang maar gaan
feedback van andere lezers- joplin
wat je intens gelukkig vult
blijft in je
kan je niet lossen
denk ik
xx
andremoortgat: Dankjewel ... uw antenne staat goed - killea
a most beautiful poem Andre
xx
j
andremoortgat: Many thanks - teevee
Je kan er wel
bij stil gaan staan
maar beter is het
gewoon door te gaan
andremoortgat: Indeed, stilstaan is achteruitgaan
Dank voor fb - Wee
Liefde is zo kostbaar. Koester haar zo lang het kan.
Bijzonder gedicht, André.
x
andremoortgat: Wij proberen en blijven daarmee doorgaan - Hoeselaar
De wetenschap dat loslaten bij het leven hoort is op zichzelf al verontrustend,maar ook een reden om het vast te houden.
Heel apart Andre en mooi!
Willy
andremoortgat: Idd. Willy
Amor et constantia - Danvoieanne
HEEL MOOI gevoelig...
andremoortgat: Dank voor reactie
|
