naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

je verdriet

door dorus

neen, ik kan al je verdriet niet dragen
ik weet wel, het doet pijn
het leven spaart nu eenmaal niet de slagen
het noodlot maakt ons nietig, maakt ons klein

ik wil best wel een eindje met je meegaan
en zelfs hand in hand als je dat wil
maar eens moet je toch leren alleen staan
ook al zijn de winden guur en koud en kil

niets in dit leven is gegeven
alles vraagt een strijd
een sterke wil, aanhoudend streven
altijd waakzaam, altijd bereid.

dorus

feedback van andere lezers

• joplin
  gevoelig
  xx
  dorus: dank u
• warket
  Sterk geschrift, al zou ikzelf de twee laatste zinnen weglaten.
  
  groet
  dorus: dank u
• Kat
  Je zal eens op eigen benen moeten staan! Een mooi gedicht!
  dorus: dank u
• andremoortgat
  Sluit aan bij Warket
  Maar emotief sterk
  
  dorus: dank u
• Vardar
  ik krijg er zowaar kippenvel van... zeer diep en to the point ! Een vriend zij mij onlangs nog "je kan er niet aan doen dat een vogeltje op je schouder komt rusten, maar wel dat het in je haar nestelt". En zo is het in het leven.
  dorus: dank u
• Wee
  Ware woorden, mooi!
  x
  dorus: dank u

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 12

Uitstekend: 5 stem(men), 71%
Goed: 2 stem(men), 29%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 7 stem(men)