naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

555-Woorden

door andremoortgat

Hierbij een favoriet gedicht van Michael Dana Gioia uit 2001

Het gedicht sprak me zo aan dat ik geprobeerd heb het te vertalen.
(ook een beetje om mijn Engels wat op te frissen)

Gioia schetst dat taal de wereld omschrijft en bepaalt, maar telkens faalt.
De subtiele Haiku daarentegen zal "met een juwelen versierde vinger
de maan aanwijzen !"
--------------------------------------------------------------------------------------
Woorden
-----------
De wereld heeft geen woorden nodig. Maar articuleert zichzelf
in zonlicht, bladeren en schaduwen. De stenen van het pad
zijn niet minder echt, als ze niet worden gecatalogeerd of geteld.
Wuivende bladeren spreken alleen het dialect van het pure zijn!
De kus ook blijft volledig zichzelf, ook zonder woorden.

Een woord verdraait de kus in iets minder of iets anders
Ongeoorloofd, te kuis, nonchalant, echtelijk of heimelijk
Een kus benoemen verraadt zich in een schuddend hand
Of ook glanzende huid, een schoudertik, de trage knik
Van hals of knie of nog die stille touch van tongen

De stenen zijn nu minder echt voor degenen die hen niet
kunnen benoemen,of de stille lettergrepen in silica gravures.
Een rode steen is onvergelijkbaar met een jasper-metamorf
kwarts, neef van de uit flintstone geslepen pijlpunten
der Kiowa-indianen. Benoemen is weten en herinneren.

Het zonlicht hoeft geen lof als het regenwolken verjaagt
zo rotsen en gebladerte in verf brengt, dan elk regendropje
oplossend in het wolkendek waar ze voorheen tot leven kwamen.
Het daglicht moet niet worden geprezen en toch doen we dat,
bijna altijd groter dan wijzelf en al de ijle woorden die we oproepen.
-----------------------------------------------------------------------------

Today a favorite poem that speaks of how language defines the world and always falls short.
Very relevant to haiku's subtlety, its "pointing a jeweled finger at the moon."

Words
--------------
The world does not need words. It articulates itself
in sunlight, leaves, and shadows. The stones on the path
are no less real for lying uncatalogued and uncounted.
The fluent leaves speak only the dialect of pure being.
The kiss is still fully itself though no words were spoken.

And one word transforms it into something less or other--
illicit, chaste, perfunctory, conjugal, covert.
Even calling it a kiss betrays the fluster of hands
glancing the skin or gripping a shoulder, the slow
arching of neck or knee, the silent touching of tongues.

Yet the stones remain less real to those who cannot
name them, or read the mute syllables graven in silica.
To see a red stone is less than seeing it as jasper--
metamorphic quartz, cousin to the flint the Kiowa
carved as arrowheads. To name is to know and remember.

The sunlight needs no praise piercing the rainclouds,
painting the rocks and leaves with light, then dissolving
each lucent droplet back into the clouds that engendered it.
The daylight needs no praise, and so we praise it always--
greater than ourselves and all the airy words we summon.

from Interrogations at Noon
© 2001 Michael Dana Gioia

-------------------------------------------------------------------------

feedback van andere lezers

• ivo
  normaal vind ik een gedicht van een ander geen uitstekend waard hier, omdat het gaat om het werk van onszelf en niet dat van een ander, maar hier wil ik wel uitzondering maken, want het is inderdaad zeer mooi. Ik lees zelden gedichten van grote poëten omdat ik onbewust van hen meeneem in hetgeen ikzelf doe en zeker geen onbewuste plagiaat wil plegen, maar hier doe ik mijn hoed af en maak een diepe buiging.
  andremoortgat: Onbewust plagiaat...nog niet van gehoord.
  Maar een aanvullende muze kan wel wonderen doen
  in je schrijf- en dichtwereld.
  Hier spreken wij over vertaalwerk van een favoriet gedicht
  En een taaloefening
• pisatelj
  Goed vertaald, en veel waarheid in t gedicht. Jan blommaert maakt tegenwoordig een stokpaardje van hoe ons taalgebruik de gevestigde,orde,bestendigt en ons de wereld doet zien zoals onze machthebbers - de 1 procent- het graag hebben. Ook interessant dat een mens van zodra hij woorden leert, nooit nog zonder woorden is.
  
  Klungelig getypt op je weet wel wat voor ding...
  andremoortgat: Idd de "Gestelde Lichamen" in ons bestel sturen
  zoveel, zonder de navigatie te kunnen beheersen.
  Dan verschieten ze ervan dat er onder de Vlamingen zoveel azijnpissers rondplopen en dat geklungel de regel is

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)