< terug
Geur van gewassen linnen
't is lente in mijn hoofd
geur van gewassen linnen
waarin zinnen dwalen
langs aquarellen stromen
waar alle kleur in frisse wind
liefde samenbindt
zie zon en bries wat lakens lichten
paars spelend met wat groen
nog lamloos staan schapen uren
in een veld vol wollig wachten
op geboorte in de schuren
'k leg lente in jouw armen
kus de kilte van je bast
zo jij winter kan vergeten
zie je ogen blij verrast
er leeft passie in mijn hoofd
in het voorbereidend minnen
komen kleuren geuren samen
vleugelen vlinders buiten zinnen
feedback van andere lezers- dorus
prachtig! Kat: Voor jou prachtig mijn dank Dorus ben er blij mee! - andremoortgat
Frisse lakens
En liefde aan 't ontwaken Kat: Wat lente al niet voor ons doet! Fijne zondag Andre! - ivo
een zaligheid om weten :) Kat: Ja toch? - CHRIS
OH WAT IS HET LEVEN FIJN Kat: Heel fijn! - doolhoofd
"Zoals Rivarol zegt: 'Het volk wilde in feite geen Revolutie, het wenste slechts het spektakel ervan.' Is er iets schijnheiligers denkbaar? Iets immorelers (met name als het om de Revolutie gaat! - maar wees gerust, ook als het volk orde lijkt te wensen wenst het slechts het spektakel ervan)? Als het onze perversie is om nooit de reële gebeurtenis te wensen maar haar spektakel, nooit de dingen maar hun teken en de geheime spot van hun teken - dan wil dit zeggen dat we er niet zo'n behoefte aan hebben dat de dingen veranderen, of het moet zijn dat de verandering ons verleidt. Wil de Revolutie plaatsvinden dan moet ze ons verleiden, en ze kan dit alleen met de tekens - ze bevindt zich in dezelfde situatie als de eerste de beste politicus in verkiezingsnood. Maar men kan er alles voor overhebben om te worden verleid: want de Revolutie mag dan historisch doorslaggevend zijn, alleen haar spektakel is subliem. En waar geven we de voorkeur aan? [...] Wat iedereen fascineert is de losbandigheid van de tekens, dat de realiteit altijd en overal losbandig wordt door de tekens. [...] Wat kan men, nu het referentiële universum gespleten is, collectief of individueel anders terugvinden dan de ironische strategie van de verschijningen? De grafstem van het Franse socialisme zal ons niet tegenspreken, want ook dit bespeelt slechts de droevige verschijningen van het sociale, belichaamd in het standbeeld van Commandeur Mitterand en de morele bureaucratie van de sub-commandeurs. [...] De spektakeldrift is krachtiger dan het instinct tot zelfbehoud, op haar moet men rekenen. [...] Er bestaat geen realiteitsprincipe of genotsprincipe. Er bestaat slechts een finaal principe van de verzoening en een oneindig principe van het Kwaad en de Verleiding."
- Jean Baudrillard, De Fatale Strategieën
http://www.psychedelic.be/forum/showpost.php?p=905897&postcount=14
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 9Uitstekend: 4 stem(men), 80%Goed: 1 stem(men), 20%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 5 stem(men)
|