naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

bloembakken

door ivo

bloembakten maar
mijn in kruisen verdeelde ramen
dan kleurden mijn vensters
lente bloemenkleuren
doch, op zeventien hoog
kunnen zij geen bloembakken verdragen
de wind zuigt ze steeds weer mee

mijn keukenraam fluit
wanneer de wind komt dagen
en zelfs in de nacht
als mijn vensters sterren tellen,
blijven mijn ramen muziek maken
bij het glas dat mij
van de buitenwereld houdt

bij sneeuw en ijzel
tovert de wind wel mooie bloemen
op het glas van mijn terras
nog even en mijn zoutvaatje
moet vergroten
want mijn tegeltjes
zijn steeds glad

het windmolentje bij de buren
klettert alsof een helikopter
mijn appartement bezoekt
telkens als ik televisie zie
denken mijn buren
dat ik nodig naar specksavers moet
omdat mijn oren zijn uitgehoord
en daarom met volume stoor

feedback van andere lezers

• Kat
  Zeventien hoog ...ik moet er niet aan denken...de aarde is mij lief en ik blijf graag met beide benen op de grond. Maar je gedicht met plezier gelezen!
  ivo: ik ook - bedankt Anneke :)
• andremoortgat
  Met de neus naar voren
  En zing daarboven je volle lied
  Je wordt niet gestoord
  en niemand die het ziet
  't wordt zelfs niet gehoord
  ivo: juist, dank je wel André

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)