naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

levenskarma

door lazey

De adem stokt in mijn keel
laat niets meer van mij heel
het licht dringt binnen
waar schaduwen mijn hart bezingen

hoe mooi is de weerschijn van dit alles
waardoor mijn hart betoverd
ik buiten zinnen raak

o was maar daar gebleven
waar de schaduwen schenen
doorheen mijn bloedend hart
aan jou geschonken

de inspiratie verkild tot op het bot
het merg in de beenderen broos en verrot
toch zal ik ooit de jouwe zijn
als erfenis van de dood die altijd troost...

feedback van andere lezers

• drebddronefish
  Aan jouw gegeven=muze van de dood? Graag gelezen!
  Groetjes
• maartendeman
  mooi gedicht, dat vraagt om herlezing, erg sterk!
• sabine
  mooi gedicht uit levensfases groet
• geertje
  er zit iets tegenstrijdigs in dit gedicht naar mijn gevoel.
  willen maar niet kunnen
  kunnen maar niet willen
  
  een keuze die je moet maken
  of is ze reeds gemaakt
  en is de keuze aanvaard ?
  
  diepgang heeft het in ek geval !
  
  geertje m.
  
• vlinderman
  Mijn voorgangers maakten het reeds een poosje geleden duidelijk, dit is een diep gedicht, waar je niet zomaar voorbij aan gaat. Ik was wat verrast door het dooreen lopen van één en ander, maar daar herken je dan weer een ware dichter aan, nietwaar? Knap!
  
  groetjes, Frans V.
• VickyLievens
  Prachtig neergepend
  Heel amusant om te lezen.
  Groetjes Vicky Lievens.