naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Pierrot dans la nuit (1)

door verilan

Eindelijk eenzaam

Buitendeurs krassen
glazige woorden halve scheuren
in de nacht rondom
zijn scheefgedraaide hoed

Aanstormend hielgetrappel
verwildert op het gemak
tot de opgeboende afdruk
van een ranke dame

Weer gedaan
gezelschap wint de strijd


Pierrot slingert
een sprakeloze lasso
van slappe interesse
schuin
de sprankelende schemer
in

Een vluchtige opluchting
verscheurt zijn traandoorlopen
schmink

Zowat halfweg
boven zijn bereik
Schatert
een neerbuigende engel
als smeulende verlichting
zijn statig zwarte vangst
bloot

Plakt tussen zijn armen
enkel een theezwart
geschilferde lantaarn
Blijft de enige
indruk op zijn leven
spelen


Oef
eindelijk weer
echt eenzaam