naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Stout voor de zon, lief voor de maan

door BenMaratos

Voor de zon doe ik alsof
Zij weet niet van mijn eindeloze tranen,
nachten zonder slapen, in parade met vaandels
Sta ik 's ochtends voor haar in valse lof

De grauwe groeven geslepen door het water in mijn wangen,
wonden op benen en armen, gebeten door slangen,
los ik op als ik mij 's morgens vroeg opdof

door het stof, de hele dag felle stralen
door mijn ego heen, doet mij malen
Ze kijkt verheven op mij neer
als ik wegloop van al het falen,
blijf ik achter, onverlicht en zonder eer

Maar de klok is rond en de zon moet neer,
komt de maan, die vanachter de aarde naar boven sneert
Ziet hij als enige wat mij verteert

En de maan lacht vriendelijk en is zo teer
want hij kent mijn schamen, zijn zachtheid geeft hem sfeer
Meer warmte dan het licht van de zware zon
dat op mijn wonden slaat met hard beton

Voel ik mij in de nacht verlicht
van al het smeer in mijn gezicht
Kan ik nu eind'lijk schrijven

feedback van andere lezers

• dovan
  Knap hersengespinsel.
  Kop zitten breken over wat het gaat of kan gaan.
  Zeker 20 keer gelezen en het blijft een mysterie voor mij.
  Mooie woorden op de juiste plaats gezet.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 2

Uitstekend: 1 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)