|
< terug
hartverwarmend
je zit zo snel
als vuur onder mijn vel
en kiemend woeker je
sporen leggend van gloeiende gedachten
ik zou als een druppel willen opgaan
in het roos dat door je hart
wordt toegegeven aan je wangen
tot een oorlel vloeibaar wordt
onder de druk
van een verdwaalde tongpunt
en de geur van haar
en zacht kloppende lijnen in de hals
maken de hoektanden scherper
waarmee je jezelf in je hand wil bijten
tot je niet meer het gevoel hebt
dat genot iets twijfelachtig is
feedback van andere lezers- Rinka
de eerste strofe is helemaal mijn ding. lekker warm. de tweede stokt wat voor mij (in het roze dat uit je hart naar je wangen stuwt ofzo). een vloeibaar geworden oorlel - geweldig. het hele beeld is mooi, de woorden ook, intens, je meent het. na de tongpunt tot bijten kan het volgens mij vloeiender en dus lekkerder. halslijnen misschien. ik weet het niet hoor. niet mis alleszins.
eisenik: hehe dankje. het woord toegeven is toch enorm belangrijk in die strofe; het geeft meteen de spanning tussen twee personen aan ( die persoon doet iets toegeeflijk door zich over te geven aan opwinding...)
het gelijdelijk aan stokken van de strofen is eigenlijk ook bedoelt om de stilaan opgedreven opwinding uit te beelden ; vooral dan de en / en strofe moet iets ritmisch geven van zodra de tongpunt verdwaald is :) . dit ritmische wordt dan weer weggenomen en de "erotische" connotatie opgegeven als blijkt dat de ander niet echt aanwezig is en je jezelf in de hand bijt uit weerzin voor je fantasie die nooit de voldoening gunt van de realiteit die soms twijfelachtig omspringt met het toekennen van genot ( zoiets :s) anyway; bedankt voor de feedback! - fille_de_toi
mooie beelden, kan ik zeker smaken. de verdwaalde tongpunt, prachtig gezegd. vind dit echt goed. knap gedaan...
nederige groet,
fille - geertje
tot een oorlel vloeibaar wordt
onder de druk
van een verdwaalde tongpunt
en de geur van haar
M O O I
geertje - mistral
graag gelezen, alleen zou ik in de derde strofe iets veranderen, in "je" hals, en, maken de tanden scherper waarmee je in je hand wil bijten lijkt me vlotter, anders heb je driemaal je in één zin; het is natuurlijk jouw gedicht ...
Knap!
eisenik: in de eerste strofe wordt de realiteit uitgesproken, in de tweede het verlangen en in de derde de fantasie om dan weer terug te keren naar de realistische conclusie...
in het fantasiebeeld wordt een zeer algemene ( ~abstracte) waarheid geschetst die niet over een effectief persoon kan gaan omdat die er niet is ; de bepaalde lidwoorden en gebrek ana persoonlijek voornaamwoorden moeten deze abstractie en absolutie benadrukken ( blijkbaar niet geslaagd dan ;-)) in de laatste strofe moet alles terugvallen op de "ik persoon" die dan weerkeert naar de realiteit en zichzelf in de hand wil bijten omdat hij gekweld wordt met het twijfelachtig toegekende genot (zal hij werkelijk genieten of blijven dromen) ; het is dus belangrijk dat de nadruk ligt op de ZELF in tegenstelling tot de DE in de tweede en de JE in de eerset strofe ... het is natuurlijk maar een manier van werken ; er zijn geen dogmas voor poëzie en ik kan me best inbeelden dat het niet op deze manier inwerkt op de lezer... ( multi interpretatie is een must voor de dingen die ik doe) bedankt voor de feedback! - commissarisV
Geweldig; en je uitleg aan de anderen heeft me ook overtuigd van de kwaliteit en structuur...geen toevoeging van mijnentwege dus...
eisenik: dankje ;) - Leona
knap! het draagt de lezer mee
echt niks op aan te merken ;)
eisenik: lezers mezeulen naar de bizarre valeien van hun eigen gevoelswereld is een masochistisch doel van me ;-)
|
