naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Netvlies

door eisenik

Lucht schuurt door de blauwte
De wereld houdt zich wankel staande
Kijkt op me neer
Als een geschrokken cycloop
Die hoort dat ik Niemand ben

Zijn oogbol
schaamteloos penetrerend
Barst ik
als het plof zegt in mijn hoofd

binnen
in die pupil van angst
lijken twee ogen een zonde
die hijgend in mijn nek toekijkt
om te zien
of ik aan diepte denk

feedback van andere lezers

• j_dreyfsandt
  even aan je stijl wennen:)
  
  mooi
  
  hans
  eisenik: ja... naar het schijnt heb ik een eigen stijl... ik ben me daar niet zo van bewust. ik heb wel een nogal uitgesproken ( hermetische) poëtica dsu ik vrees dat daar veel vanaf hangt ... bedankt voor de feedback
• stormvonk
  God, was het dat HAHAHAHAHAHAHAHAHAH
  
  
  
  eisenik: excuseer ?? cava ofwa ?
  " als hij iets niet begreep lachtte hij om zich beter te voelen"