|
< terug
Herstel van het nietige
Ook ik zal eens sterven,
tot de essentie van
het bestaan verworden
Een schrale troost,
voor anderen een lot
dat hun onbesef
boven het hoofd hangt
Hoezeer de minuten
in uren verworden,
zo traag loopt de teller,
steeds af
Als een moment dat
je ongeduldig afwacht,
vol verwachtingen en
deels geënt van het 'zijn'
Een moment dat
de tijd vooruit loopt en
onbewust doorstaan wordt
Waarna niets overblijft
dan een vale herinnering
van wat kon geweest zijn
feedback van andere lezers- commissarisV
Filosofisch tintje...
fugaz: Tja, je hebt soms van die buien hé - sabine
bijzondere bewoordingen
zal het morgen nog eens lezen, iets om over na te denken
fraai werk Jurgen
fugaz: dank je - geertje
dit ga ik vannacht laten "be-dromen"...
(had ook bed-romen kunnen zijn, zie ik nu zelf)
sorry...ahum
Fugaz: knap ! echt
fugaz: ja, hopelijk heeft het je be droomt hé - fille_de_toi
voer voor mijn denktank
mooi verwoord
fille
fugaz: dank je - Rinka
gelezen en graag een paar keer herlezen. goed opgebouwd, het hangt aaneen. het draagt het gevoel van die tijd in zich.
(zou het kunnen dat je geënt op het zijn bedoelt? en vooruitloopt aan elkaar? laatste zin: 'aan wat geweest kon zijn'? misschien ook niet hoor...)
fugaz: het is geënt van het zijn, zoals een entje van een plantje, het werd van het 'zijn' geënt - VickyLievens
diepzinnig!
liefs Vicky
fugaz: dank je
|
