|
< terug
L a u w e r k r a n s door: CindyV2 & aquaangel
onafgebroken wuif je aan heidevelden handen klein
waar je gestalte minder kwetsbaar lijkt zo in ruimte
allesomvattende stilte ondertekend met rode ogen
in bloed verschreven na de schreeuw bij de val
gedempt onder een straffe wind uit het verleden
wakkert de pijn aan onder een schild van verdriet
strijdkelend schreeuwen om gesneuvelde maten
handen nog strijdlustig en gebukt onder verzet
brengt het nog zoveel herinneringen met zich mee
waar je jezelf voor dood hield maar niet vandaag
daar waar gras knakte en dood overwonnen had
gezaaid en geoogst door strijdende massahaat
noot: Lauwerkrans, het teken van overwinning [WOII]
feedback van andere lezers- puk
sterk
aquaangel: dankje puk - geertje
"waar je jezelf voor dood hield maar niet vandaag" WOW
IJZERSTEK gedicht..
hier en daar wat overladen door "beeldspraak" maar nét niet storend.
Is Cindy iemand van déze site, (aan de letters te zien, niet)
mooi angie, xxx
liefs, kus
aquaangel: Nee, Cindy is van een Nederlandse site.
Het is best een zwaar beladen, overladen gedicht, vind ik zelf
en heel anders dan hoe ik zelf denk en schrijf, maar als je het
samen doet pakt het toch altijd anders uit. De verschillen zijn dan merkbaar en je past je schrijfstijl aan.
dankje geertje - feniks
zware kost, maar best wel mooi
aquaangel: dankje feniks
zeker zwaar.... - Leona
pakkend
aquaangel: dankje - Rinka
ja, redelijk zwaar. dan raak ik altijd wat ontmoedigd en moet ik mezelf dwingen. daar ben ik gelukkig in geslaagd. de oorlog en dat gras dat knakt, dat is zo hard.
aquaangel: dankje voor je ontmoediging te hebben weggewerkt
en moeite nam voor onze woorden
xx - kronos
om stil bij te worden...
aquaangel: bedankt voor je stilte
|
