naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

verloren lach....

door dannycant

iedere lach
verliest zichzelf
in de weerspiegeling
van zilte tranen

reflecteert
haar immens verdriet
in de eigenheid
van eenzaam zijn

wacht als een schaduw
getemperd verlangen
in de begeestering
van helse pijnen

beheerst een leven
dag na dag
smeekt de toekomst
mild te zijn

feedback van andere lezers

• rinka
  de laatste zin schreeuwt het gewoon uit! mooi gedaan.
  dannycant: mijn dank daarvoor....groeten
• aquaangel
  mooi om,
  om een
  milde toekomst
  te smeken
  
  x
  dannycant: fijne woorden, waarvoor dank....groeten
• geertje
  "in de eigenheid
  van eenzaam zijn"
  
  dit gedicht geeft zin
  aan "eenzaamheid"
  
  mijn huis is waar
  de sleutel past
  mijn thuis is
  waar ik woon
  
  liefs, geertje
  
  dannycant: heel fijne reactie....:-) dank je en groeten
• Ghislaine
  Prima.
  dannycant: Dank je....groetjes
• fille_de_toi
  zalig, ik vind dit zo mooi...
  'smeekt de toekomst mild te zijn'
  groet
  fille
  dannycant: heel fijne reactie, waarvoor dank....
  
  groeten