< terug
Lentebloemen
In het veld staan vele bloemen
Grote en kleine,
Rode en gele.
We staan er middenin,
en toch,
elke bloem lijkt toch dezelfde te zijn.
Behalve die ene,
die ene die daar staat,
ver weg en toch nabij.
We banen ons een weg door die vele bloemen die ons hinderen
een weg naar die ene, die verre.
We doen ons best maar plukken kunnen we ze niet.
Waarom die ene bloem?
Er zijn er nog zo velen,
en allemaal zullen ze verwelken
niet nu, maar dan...
We vechten tegen de macht der natuur,
maar helaas,
onbereikbaar zal ze blijven.
Er zit niets anders op dan de strijd te staken.
Te zoeken tussen die duizenden anderen,
op zoek naar een bloem,
verschillend van zo velen
maar toch bereikbaar,
niet zoals die ene.
KoSuDeKo
feedback van andere lezers- geertje
iets te veel herhalingen voor mij,
maar goed gedicht ! DeKo: in dit gedicht? of in het algemeen? Altijd tof om feedback van je te krijgen...
Groetjes - teevee
Wij willen altijd wat we niet kunnen hebben! DeKo: neen helaas niet, maar misschien zorgt dat er net voor dat we met sommige dingen zo blij kunnen zijn... - Oscar_Childe
eerste keer dat ik je werk te zien krijg, mooi hoor DeKo DeKo: Bedankt! - fille_de_toi
een bloem van een gedicht
groet
fille DeKo: amaai, bedankt...
Groetjes - Lucky
het verlangen naar het onreikbare DeKo: Inderdaad, trekt ons altijd aan naar het schijnt....
Bedankt voor je feedback!
Grts, DeKo - RolandBergeys
Wat filosofisch, keurrijk. DeKo: Mag ook wel eens af en toe he ;-)
Groetjes, Koen
|