< terug
In de gedaante van een duif
zo zat ik
in de schaduw
van een kerselaar
en zij kwam
schuchter nader
haar verenkleedje
als een regenboog
een vleug herkenning
ik praatte zacht
haar kopje schuin
intens oogcontact
na een tijdje,
alles was gezegd,
sloot ze haar oogjes
schudde haar kleedje op
en ik
bleef kijken
als verlamd en
amper ademhalend
want wie daar
naast mij
op één pootje zat
was mijn moeder
die me een steuntje gaf
feedback van andere lezers- geertje
ze geeft je alle steun
die je nu nodig hebt.
mooi gedicht mistral
mooie metaforen gebruikt !
daar houd ik van !
het begin is .... teder !
liefs mistral: dank je geertje, het was echt frappant!
veel liefs - aquaangel
mooi, kus mistral: dank je angel!
liefs - Mistaker
Heel erg mooi!
Groet,
Greta mistral: dank je Greta!
groetjes - teevee
heel mooi omschreven mistral: dank je teevee! - RolandBergeys
heel teder en mooi.
Zou na een tijdje schrijven ipv en na een tijdje mistral: je hebt gelijk, ga het veranderen. Het was verleden zomer toen ik 2,5 maand in het ziekenhuis was, in de tuin in mijn rolstoel ...
zo fijn van jou dat je de moeite doet om deze allemaal nog te lezen Roland! ik herlees ze dan ook nog eens en al die gevoelens komen dan terug naar boven
|