naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Schepping: Adam en Eva (sonnet)

door verilan

Atlas kraakte en verging tot God
besloot als grijsgebarsten golf de wereld te
overstelpen met marmerkalken bluswater
alles werd rustig en bedaarde

Atlas kon weer dragen: de aarde
was wat later
een koudplastieken hockeybal en hij een kerel te
majestueus gespierd om door te gaan als versleten vod

Onder de zee werden opgeviste sterren als blauwgloeiend ijzer
herkneed, borrelden op naar hartelust tot knal
Adam ontplofte als opgekropte geiser

Alles was harmonisch perfect tot ook Eva insloeg en al
bleef het in het begin nog bij malskabbelende vlagen
Atlas kon Adam nu beginnen dragen