naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

In the eye

door verilan

knipper

klapwiekende wimpers steken het glazen
en dolgeslagen sloepje over

achter de dijk huilt gegroefde
huizenbaksteen bosjes nutteloos
witte mascara over het
bestofte bladerpad

de overschaduwde
jongen schept zijn pollen vol
houdt het omhoog ziet het licht
enkel in stukken vallen
noemt het water

toch beweegt niets
dan de zon en 's nachts
roest alles nog eens
vast

de metalig ruisende rietstengels vervagen even
zwart en wit als een lekgeschreven
stilte
schiet als een fluks flapje luchtballon
de gammelgeschroefde hemelpoort aan
diggelen en noemt het
ook water

deze troosteloze waterwereld is een
goedverborgen ruimtenevel

knipoog

nu leef ik weer
op deze bol