< terug
stadsjutter
de oude kar kraakt
in dezelfde voegen als
haar duwer, ze smeekt
om nieuw bloed, een laagje
lak aan antiek, de toekomst
is aan de jeugd, vers hout
de zwoegende man vloekt
op het weerbarstig hout
dat gebarsten wielen blokkeert
en zijn geleende schoenen spuwen
op zijn verweerde blaren
eigen vocht eerst schreeuwt hij
en ploetert verder door de dapperte
onbekeken zon schroeit
op van haar ontdane kruinen
en raakt waar blauw niet blinkt
het laatste restje verstand
van een man, al lang
bij leven, van een maatschappij
tot op het bot ontdaan
feedback van andere lezers- teevee
Krakend mooi! Vlinderman: Dankjewel, Teevee!
groet,
Frans V. - commissarisV
Lees ik daar een beetje verbittering? mooi geschreven Vl Vlinderman: De observator in mij zag inderdaad een stuk verbittering in de figuur, die zo door de straten rondstruinde...
groetjes,
Frans V. - RolandBergeys
Heel, heel mooi! Vlinderman: Dank voor het compliment, Roland!
groet,
Frans V. - Lia
prachtig stukje beeldende poėzie.. met genoegen gelezen..
Vlinderman: Het zijn zo van die figuren die in een stad als de mijne het leven werkelijk kleuren, niet altijd in even heldere tinten, maar toch :)
groet,
Frans V. - kronos
prąąchtig wat een beeld ! en de klinkers passen perfect ! Vlinderman: Ik bloos ervan, Kronos, bedankt voor deze bijzonder leuke bemerking!
groet,
Frans V. - Mistaker
Echt heel mooi!
Groet,
Greta Vlinderman: Ben blij jou daar dan mee getroffen te kunnen hebben, Greta!
groet,
Frans V.
|