< terug
Terug omhoog
Gevoelens dwarrelen door mijn lichaam
en ik kan ze niet plaatsen.
Ik heb alles om gelukkig te zijn
en toch ben ik het niet.
Ik voel me neergedrukt tegen die bodemloze put
kan mezelf niet bewegen.
Ben helemaal mezelf niet meer
al weet ik eigenlijk niet wie ik ben.
Voel me verloren in mijn eigen gedachten
en mijn gedachten maken me gek
Probeer het van me af te schrijven
maar woorden zijn niet broos genoeg.
Ik moet alles weer in het juiste licht plaatsen
het moet stoppen met neerwaarts af te dalen
Ik moet mijn vleugels van liefde weer aantrekken
en uit het ravijn van ellende terug opstijgen.
feedback van andere lezers- kapiteinsebbos
stijg op en blijf in de lucht zweven!
je verdient geluk en liefde en je vindt het niet, maar ooit op een dag...:-) animal_dancer: wie weet, ooit op een dag ;-) - Lia
het is een zware weg,,met vallen en opstaan,, maar eens..eens zul je weer vliegen gaan,,,;-) animal_dancer: eens hopelijk hé ;-) - dichtduvel
Dit zijn normale puberteitsgevoelens (grapje !) animal_dancer: hopelijk ben ik gauw uit die puberteid dan... ;-) (grapje terug) - Das
Het personage, laat ik haar zo noemen, moet helemaal niks, behalve dan stoppen met piekeren. Zou dat haar probleem kunnen zijn? animal_dancer: wie weet is het piekeren haar probleem. Wie piekert er niet? We zouden allemaal moeten stoppen met zo te piekeren, maar ja...
Thx voor je fb :-) - teevee
Als je dan toch weet wat doen
en ook al is het moeilijk...doe het!!! animal_dancer: Ja eigenlijk is dat wel waar. Thx voor je fb ;-)
|