|
< terug
Balk
Als student stond ik op de barricades,
liep achter vlaggen aan die zelden de lading dekten.
Wij wisten niet beter, werden geagiteerd en misleid.
Achternagezeten door de politie verscholen wij ons in
duistere portiekjes. Sommigen werden opgepakt, geïntimideerd.
De staat, de overheid was onze vijand.
Angstig, maar vastberaden, colporteerden wij linkse
blaadjes.
Wij wilden de wereld veranderen, leefden in communes.
Wij waren bewogen en bevlogen.
Ondertussen weten wij (weeral) beter. De communes vielen
uit elkaar. Het land werd verkaveld en verkocht.
De wereld is niet wezenlijk veranderd, zal waarschijnlijk
nooit veranderen.
Wij zijn onze eigen ergste vijand.
Enigszins wijzer geworden vegen wij nu vooral voor
eigen deur. Wij zien de balk in 't eigen oog.
Wij weigeren te zeggen : 't zal onze tijd wel duren.
Wij trekken al lang niet meer ten strijde, maar
blijven betrokken en bezield.
feedback van andere lezers- Das
Fair enough
dichtduvel: You bet. Thanks - Lia
we zijn zelf onze ergste vijand.. en dat is ook zo...
dichtduvel: Dank je - rinka
tja, als je hem al ziet, die balk, dan sta je toch al ergens.
ik weet nog niet zo zeker of de wereld niet veranderd is door die gebeurtenissen, en het engagement en de gedrevenheid van sommigen, zoals jij.
ik lees een beetje verbittering, een beetje kwaadheid, een beetje ontgoocheling en een beetje berusting.
en ik lees ook proza, Jef. heb je nooit overwogen om aan de andere kant eens te publiceren? zou je dat geen groter gevoel van schrijfvrijheid opleveren? ik voel precies dat er toch wel langere, meer uitgesponnen stukken, ja zelfs verhalen, inzitten.
dichtduvel: Ik ben met een roman bezig, waar ik mijn personages wat ideeën
laat ventileren. Grote thema's zoals jaloersheid e.d. Ik weet alleen niet of ik hem afkrijg, want ik plan een wereldreis en misschien kom ik wel nooit meer terug. Hij zal in elk geval posthuum verschijnen. Jef - RolandBergeys
Heel knap!
dichtduvel: Dank je Roland, Jef
|
