naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Winter

door verilan

Geen kop die nog kan
luisteren. Alleen loos geratel
in volgelopen salons en de geur
van vochtig bier in frisverroeste potten.

Nu klopt de vorst niet meer
beleefd het geschater aan gruzelementen.
Hij wil binnen, heeft zijn knoken
een verkoudheid aangedaan en is te bang
om nog verder rond te zwerven.

Ik val niet meer op. Zo goed
dat de feestlui niet meer weten wat ze zien
wanneer ze me buiten doofstom en
lijkstijfbevroren aangapen.

Daar staat hij dan, in de voortuin.
Strak als een vers gesteven maatpak. Het park
vijf minuten verder staat bol,
veel boller dan de jas van kouwelijke oma.
Ik zet me naast hem
op een naakte bank. Hij zwijgt. Ik
voel zijn afwachtende warmte
en zeg in geen geval
dat ik de hetze mis.