< terug
Toen
Ach, waarom is de tijd zo snel geronnen
dat ik me in jouw ogen las, jouw boezem
mij verwarmde, van menig euvel genas.
Waar is de tijd dat ik me dromend in jouw
heuvels kon verdiepen, we samen hand in
hand door het liefdes landschap liepen.
Waarom kan het niet meer zoals voorheen
toen ik jouw schede staafde, jouw gulheid
kon ervaren, me aan jouw nectar laafde.
Waarom zijn die beelden zo ver en vaag
en blijft zo de vraag, waarom mijn leden
zo geleden en vandaag de dag zo traag.
Kon ik nu nog maar eens herbeginnen
en genieten met al mijn zinnen,
dan zou jij het zijn m'n lief,
die ik met hart en ziel zou bespringen.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Nogal zwaar de hand met - vind ik - gezochte uitdrukkignen zoals verronnen en laafde en zielvol en zo, al is het geheelbeeld wel leuk. Hoeselaar: Het oppervlakkig taalgebruik van heden laat weinig ruimte om diepgang te creëeren, maar leuk dat jij je de moeite nam om het te lezen en er op te reageren
wilhelm - dichtduvel
Wat toen kon, kan nu ook nog! Ik heb ook mensen bemind die later, al dan niet door mijn eigenste toedoen, uit mijn leven verdwenen zijn. Groeten, Jef Hoeselaar: Ik schrijf wel alsof het me betreft maar dat is dan niet zo, ben al meer dan 43 jaar getrouwd en nog altijd gelukkig
wilhelm - deko
Mooi, iedereen wil wel es opnieuw kunnen beginnen niet?
DeKo Hoeselaar: Als dat eens kon, maar ik denk dat we dan nog meer fiasco's in de wereld zetten
wilhelm - aquaangel
ik vind her erg geslaagd
het zou een sonnet kunnen worden
als je de indeling anders formuleerde
[en een zin schrapte]
maar het is prima zo
ook qua zinnen lengte erg fraai
ziet er strak uit
als het staven van een schede ;))
mrs. aqua
Hoeselaar: dank je wel waterengeltje lief dat je me weer las
wilhelm - Lia
tja opnieuw beginnen kan helaas niet.. roeien met de riemen die je hebt dan maar.. ;-) Hoeselaar: Het is maar een gedicht en niet persoonlijk bedoeld Lia
Ik schrijf wel meer zulke gedichten zonder dat het op me gericht is.
Toch lief van je om me een riem onder het hart te steken
wilhelm - teevee
Ik vind de opbouw van dit gedicht kunstig!
Het hoefde niet te rijmen...
maar het rijmt! Hoeselaar: Wat wil je van een kunstenaar, die kan niet uit zijn rol springen en het rijmen ligt me in het bloed
wilhelm - animal_dancer
weer die liefde....zucht ;-) Hoeselaar: Over liefde kan men altijd doorbomen
wilhelm
|