naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Rijk

door dichtduvel

Traag vermolmend voedt moeder
de gestage groei van mijn skelet.
Verder valt mijn schaduw, steeds
hoger reik ik hemelwaarts.
Decennialang wentelen en keren
mijn zaadjes lustig in de wind,
waarheen is niet te volgen.

Na een laatste, overweldigende
bloei verwasemt mijn kracht
razendsnel. Onheilzaam dient zij
slechts wat ijl gemier.
Verdomd wat overkomt mij hier ?

Mijn hartslag slentert flauw door-
heen aanzwellende ruis, vermindert
evenredig met de tijd.
Languit geveld na een hevige storm,
het laatste blad verdroogd, voedt en
hoedt mijn zielloos lijk de toekomst
in mijn vorig rijk.

feedback van andere lezers

• RolandBergeys
  Het spreekt me aan, behalve dat ijl gemier, vind ik wat gezocht.
  dichtduvel: Gemier is gepruts, in tegenstelling tot de voorgaande krachtige groei. Grtz, Jef
• teevee
  mooie cyclus
  dichtduvel: Dank je teevee, Jef
• gono
  Heb er van genoten!
  dichtduvel: Dank je gono, Jef
• animal_dancer
  Waw! Doet me denken aan reïncarnatie ;-)
  Liefs N.
  dichtduvel: Dank je Nathalie, Jef
• Lia
  knap gedaan..!
  dichtduvel: Thx & Grtz, Jef
• backie
  Gisteren, in m'n vorige feedback, speelde ik nog het meestertje. Maar dit gedicht vind ik meesterlijk.
  groeten. backie
  dichtduvel: Dank je Backie, no hard feelings! Grtz, Jef
• aquaangel
  erg goed
  dichtduvel: Dank je waterengel, grtz, Jef
• Dulcera
  De kringloop van het leven, mooi in woorden gegoten. Vooral die "lustige" zaadjes, die doen het 'm (knipoog) Eigenzinnig als ze zijn gaan ze lekker hun eigen weg ... dat is wat alle zaadjes uiteindelijk moeten doen, toch?
  dichtduvel: en zorgen dat ze eerst wortel schieten ... Grtz, Jef