|
< terug
Zee[r] complex
De zee altijd even robuust in antwoorden
sleurde ook die keer mijn geweten mee
tegen ruwe, scherpe rotsen.
Wanneer het tij zichtbaar werd
keerde ook ik terug in eigen verlangen.
Wierp een blik richting horizon
terwijl de zon mijn zicht verblindde,
mijn longen zich vulden met zilte lucht,
golfde lichaam met de deining mee.
Het was als in mijn allerlaatste zucht
feedback van andere lezers- RolandBergeys
vind die twee keer en wat veel:
en wanneer
en wierp
al is dat misschien niet zo erg.
wel: vulde enkelvoud (de zon vulde mijn longen)
en golfde mijn lichaam, zou ik schrijven.
Voorts: leuke beelden.
aquaangel: ga er even naar kijken
1x -en- heb ik geschrapt
maar deze volgens jouw idee
weer voor -golfde- geplaatst ;)
de zon vulde mijn longen niet
mijn longen vuldeN zich met zilte lucht,
dat is dan toch wel juist?
(jammer je kunt hier geen reaktie meer onder teruggeven
dat is wel jammer hier)
bedankt - dichtduvel
Terug naar onze oorsprong he, graag gelezen zeeëngel, Waterduvel
aquaangel: verduveld u bent een undercover waterduvel?
als ik het niet dacht.. voelde de verbondenheid ;)
dank je xx - backie
Mooi, angélique. Om op de opmerking van Roland in te gaan: 'vulden' is prima, maar ik denk dat je voor of na 'vulden' het woordje 'zich' moet schrijven, dan is er absoluut geen verwarring en is het ook correct. Juist, of heb ik het mis?
groetjes. backie
aquaangel: ik heb -zich- er aan toe gevuld
al ben ik van mening dat het ook zonder kan haha
ik ben ook eigenwijs
ik heb punten en hoofdletters toegevoegd
misschien vergemakkelijkt dat het lezen?
x - Vansion
mijn longen ZICH vulden ?
ah ja ... dat zei Backie ook al, zie ik nu ...
ja. zeecomplex . wat een titel!
correspondentietjes?
Het eens zo ongerepte strand
door diepe sporen overmand
tot ver voorbij de lijn van vloed
die wist.
Hoe vreemd elk merk een teken
aaneengegroeid een keten
hecht massief en onverwoestbaar
zwaar.
De branding spaart
geen mens geen uur geen woord
en woedt van wit geweld…
En toch voor goed behoed
en overheen zijn stem daar prijkt
een prent van glorie vol afwezig zijn
waarvoor de sterfelijkheid wijkt
en vriendelijk 't gelaat afwendt:
eeuwige pijn die went
in schroom en vroom
- verlegen vreugde
om het léven -.
aquaangel: wat een mooi antwooord
ingeving, invulling, aanvulling op mijn schrijven...
wat een titel.. is dit goed of slecht.. moet ik [r] weghalen?
ik twijfelde wel
correspondentietjes klinkt geweldig....
dat klinkt niet echt vroom, of verlegen.
en wbt jonge snaken...
ja,
doe mij ook in die club ;)
x - zwartkopje
Mooi!
gr.
zwartkopje
aquaangel: dankx - rinka
wat is dat hier allemaal met die tietjes?!
ik geloof dat we al een writehistorybundel kunnen uitbrengen
rond het zeethema. ze doet ons duidelijk wat.
de eerste vijf regels vind ik super! ook het einde.
twee keer blik achter elkaar misschien wat veel.
ik heb de indruk dat er iets ontbreekt tussen 'golfde' en 'lichaam'.
wel heel mooi angel!
aquaangel: ik zal eens een blik werpen rinka
bedankt
en idd een zeebundel zou erg golven
:) x - fenk
Het gedicht golft echt als de zee, super. Na het laatste woord moest ik letterlijk een zucht slaken. Moet er nog zand zijn?
aquaangel: nee
al genoeg zand in de ogen gehad...
xx aqua - teevee
Het was als in mijn laatste zucht...
En toen begon het!
aquaangel: circle of life X - gono
mooi geschreven!
aquaangel: dank u x
|
