< terug
Stof tot nadenken
Als een poetszieke veeg je met je vinger
een streep stof uit de barst in mijn voorhoofd
je stroomt als een tantaluskwelling
door een woestijn versteende vlinders.
Onder mijn schilferige schors kriebelen
tonnen ongedierte buiten jezelf
kerf je met scherven woorden dieper
in wat vol verbazing gaapt en zwijgt.
Wat had je me graag op de schouw gezet
als een klontje suiker opgelost
met genoegen fijntjes doorgeslikt
maar ik knars weerbarstig tussen je tanden.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Knap, hoor.
Al zou ik schilferig eraf laten, het is soberder, en het beeld spreekt ook zo. lanseloot: Bedankt! Goeie tip. Ann. - denspowells
Potverdorie, die eerste strofe neemt je meteen bij de keel he. Dat enjambische in de zinnen zelf brengt meerwaarde aan het gedicht en dat is mooi.
Wel had ik graag in de middenste strofe een kanteling verwacht. Dat tragische zet zich wel voort, maar ik mis hier wat kracht
En die kracht zit er in de laatste strofe, maar daar mis ik die poëtische lyriek. Dat is zonde, maar al bij al is het een sterk staaltje kunnen! lanseloot: Fijn dat je het zo doorlicht. Ik bekijk het nog eens met je feedback erbij. Toffe feedback. Ann. - SabineLuypaert
kijk, dat had ik niet zien aankomen (smile)
intrigerende dicht
daarom een uitstekend lanseloot: Waaw. Ann. - dichtduvel
Van een harde tante gesproken, maar alles heel mooi verwoord. Grtz, Jef lanseloot: Het was een beeld dat ik had. Je ziet soms zo van die figuren - op straat, in een winkel, op een terras. Ik vind ze ook heel hard. :-) Bedankt voor je feedback! Ann. - gono
Mooi gedicht. lanseloot: Bedankt!
Ann; - zwartkopje
wow... knappe beeldspraak.
gr.
zwartkopje lanseloot: Dankjewel. Fijn dat je dat vindt. Groetjes, ann. - Auda
Die derde strofe is steengoed! Chapeau! lanseloot: Fijn dat va je te lezen, bedankt! Ann
|