|
< terug
Zondag aan de Leie
Een zonnige zondag in oktober
is een feest voor iedereen.
Op het water en langs het jaagpad
heerst grote bedrijvigheid.
Ganzen en eenden blazen verzamelen,
zoeken, zoals de talrijke meerkoeten,
naar extra voedsel voor de winter of
brandstof voor de trek.
In de lucht oefent een formatie
luid hoorbaar.
Het pad naast het zilverlint wordt druk
bereden en begaan. Iedereen knijpt de
ogen tot een kier tegen het felle licht.
Wat een geluk valt ons te beurt!
Oma wordt ook eens uitgelaten, talrijke
honden dartelen rond en dollen met
hun baasjes.
Blije gezichten vertellen alom hoe leuk
het aan de Leie is. Indirect
spreekt ook de vrees voor donkere en
koude komende dagen, de charme van
onze vier seizoenen miskend door
zelfgeïsoleerden.
Honden koesteren ze als familie, placebo
voor een kind. Ze veinzen vooral agressie
in hun nabijheid niet te zien.
Zijn er nog moedige mensen, herwinnen
we ooit onze solidariteit ?
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Je afzijdig houden van agressie in je bijzijn, is nogal ongelukkig uitgedrukt, neen?
De boodschap komt ook zo plotseling, uit het niets.
Voorts: mooie beelden.
dichtduvel: Dank, Jef - teevee
Het zal verbeteren als het verslechterd!
Maar misschien hebben wij dan al een patat
gehad!
dichtduvel: Hopelijk niet, Jef - animal_dancer
mooi :-)
dichtduvel: dank, jef - gono
Knap, ik houd er van!
dichtduvel: Dank je gono, Jef - vansion
Ja. Godverdomme. Stel geen zo'n vragen, gij...
Ik had liever alleen die eerste strofe gelezen. Maar dan euhm had ik misschien mijn feed-bek niet open gedaan. Nu dus wel.
Solidariteit? Bof ...we moeten er allemaal aan. Als dat geen voldoende reden is. Moedigen? Weinig. Zeer weinig.
(PS Je moet mijn gebazel in feedback niet altijd even ernstig nemen hé. Behalve als het om de vorm gaat... En heel af en toe ... zoals nu ... omdat je een snaar raakt... Ik heb bij jou wel al eens wat ondeugends en speels gedropt. Dat was om te lachen. Je reageerde toen zo serieus ...)
dichtduvel: Dank je Vansion, Jef
|
