|
< terug
Stormachtig wild
Flarden wolk scheuren aan een hoog tempo voorbij
De ijslucht doet me naar adem snakken
Mijn huisje als op een eiland, afgesneden door deze natuurelementen
Het gefonkel is enorm, waar te nemen tussen de grijze slierten wolk
De grote en kleine beer, ik vind ze snel terug, als steeds op hun vaste plaatsje
Het gehuil van de wind maakt dit beeldje kompleet
Een verloren gelopen pad zit me dwaas aan te gapen aan de rand van de vijver
Ze weet dat het tijd is om zich in te graven, hoog tijd
De winter komt nu razendsnel dichterbij
En zoals steeds is zij in mijn gedachten, verwarmt me vanbinnen
En ook al rukt de stormwind aan mijn kledij
De tintelzachte warmte vanbinnen in mij die blijft
feedback van andere lezers- stormvonk
Het is echt wel winter aan't wormen, een voorbij scheurend gedicht,
met een kalmerende laatste zin. Hopelijk is de lente vlug weer daar
roggemanj: Bedankt voor je toffe reactie - zwartkopje
Hoi Roggeman,
Je wéét wel een wintersfeertje te scheppen.
=> ik vind (zonder t)
In de laatste regel zou ik het woordje 'die' weglaten.
groetjes,
zwartkopje
roggemanj: Bedankt MET een t voor je reactie :-) - drebddronefish
Inhoudelijk meer dan ok, maar ik zou trachten een ritme in de lange regels te steken
FlarDEN woorden scheurDEN...enz
roggemanj: Okido... - Auda
als dat geen universele ervaring is!
roggemanj: Bedankt voor je reactie - RolandBergeys
Mooi, hoor.
roggemanj: Thanks - gono
Niets aan toe te voegen!
roggemanj: :-) bedankt
|
